Sidni Poatje – glumac, aktivista i ambasador preminuo je u 95. godini – što je potvrdio Klint Veston, portparol premijera Bahama, a preneo BBC.
Poatje je uprkos velikim rasnim predrasudama karakterističnim za američko društvo tog doba, te uprkos problemima sa sluhom, „teškim“ naglaskom i nemogućnošću da peva, ipak uspeo da nađe svoje mesto među najsjajnijim zvezdama „zlatnog doba“ Holivuda.
Svoju prvu značajniju ulogu našao je u filmu „No Way Out“ iz 1950. godine, gde je igrao doktora pridošlicu koji se suočava sa rasističkim pacijentom.
Uloga nestašnog učenika u „The Blackboard Jungle“ je ipak bila ta koja se ispostavila kao ključna za dalji razvoj njegove karijere.
Prva nominacija za prestižnu nagradu Akademije stigla je 1958. godine, za ulogu u filmu „The Defiant Ones“, koja mu je donela prvu Bafta nagradu.
Šest godina kasnije, postao je prvi Afroamerikanac glumac koji je osvojio Oskara za glavnu mušku ulogu u filmu „Lilies of the Field“ iz 1963. godine. Ovo istorijsko dostignuće zaslužio je igrajući putujućeg radnika koji je pomogao grupi časnih sestara da izgrade kapelu.
Poatje je učinio mnogo za svoje naslednike, probijajući se kroz lavinu kritika na koje je nailazio, bivajući svestan koliki teret nosi na ramenima.
S obzirom na veliki broj uloga koje su verno oslikavale tadašnji položaj afroameričkog stanovništva, on je često bio kritikovan od strane afroameričke zajednice zbog navodne izdaje usled karakterizacije potčinjenih likova.
„Znao sam kolika je to odgovornost“, rekao je Poatje u razgovoru sa Oprom Vinfri 2000. godine.
„Ja sam tu odgovornost prihvatio. Živeo sam na takav način, kojim sam želeo da pokažem koliko poštujem tu obavezu. Morao sam da uradim određene stvari, kako bi bilo bolje onima koji dolaze posle mene“, rekao je Poatje Opri, a preneo CNN.
Nakon njegovog velikog uspeha, SAD su potresle serije protesta i jačanje pokreta za civilna prava i borbu protiv rasizma. Znajući koliki uticaj poseduje, Poatje je postao jedno od najpoznatijih lica pokreta.
„Bio sam prilično dobar glumac i verovao sam u bratstvo. Mrzeo sam rasizam i segregaciju i postao sam simbol u borbi protiv njih“, govorio je svojevremeno.
Međutim, Poatje je uvek preispitivao odluku Akademije da mu dodeli Oskara, strahujući da je nagradu dobio upravo zbog svoje boje kože, a ne zbog stvarnih zasluga. Takođe, nije želeo da postane glumac koji će uloge dobijati samo na osnovu boje kože, te je jednom demonstrativno odbio ulogu Otela.
Tokom 1967. snima tri filma i postaje najplaćeniji holivudski glumac te godine. Za glumu u filmu „In the Heat of the Night“ biva nominovan za Zlatni globus i ponovo za Bafta nagradu. Film je kasnije osvojio pet Oskara, uključujući i onaj za najbolji film.
Nakon glumačke, okrenuo se političkoj karijeri.
Ponovo je svojim radom i uticajem u svojstvu aktiviste značajno učestvovao u sticanju nezavisnosti Bahama, koji su rodno mesto njegovih roditelja.
Desetogodišnju karijeru ambasadora započeo je i završio u Japanu u periodu od 1997. do 2007. godine.
