Vest od pre neki dan: „Ivan Piko Stančić, muzičar, producent i akademski slikar, preminuo je na ostrvu Braču u 72. godini života nakon duge borbe s teškom bolešću.“ Iznenadila me je vest, jer samo kad si klinac sedamdeset i dve godine života ti deluju kao daleka duboka starost. Ali kad umre Piko Stančić, bubnjar, producent, slikar, deluje ti da je to iznenada i prerano jer se radilo o osobi koja je mladost produžila na dugački rok trajanja.
Džiboni će za Pika reći da mu je otvorio vrata muzike, a da se sprovede anketa tih vrata i muzičara je sigurno pedesetak i više. U jednom trenutku, Piko je bio neka vrsta jugoslovenskog Fila Spektora. Čak je u nekom davnom intervjuu, ako se dobro sećam, i naveo Spektora kao uzor iako nije imao običaj da muzičarima u studiju, kao američki kolega, prislanja revolver na čelo. A i nije završio kao on u zatvoru već na moru, ostrvu.
Piko Stančić je sarađivao sa svim bitnim bendovima iz Hrvatske a i dosta njih iz Jugoslavije. Parni Valjak, Tajm, Film, Prljavo kazalište… Mislim da je on snimio i prvi album u istoriji jugoslovenske rok muzike, onaj sa Grupom 220 koja će biti embrion Parnog valjka. Snimio je zatim ploče sa grupom Time, pa i sa samim Parnim valjkom u Milanu u periodu kada je Valjak krenuo da prima uticaj novog talasa u nekim pesmama a slutim da je tome doprineo bubnjar sa te ploče – Stančić.
Ostatak kolumne pročitajte u štampanom izdanju Nedeljnika.
NASLOVNA STRANA NOVOG BROJA NEDELJNIKA, KOJI JE U PRODAJI OD ČETVRTKA, 29. MAJA, NA SVIM KIOSCIMA I NA NSTORE.RS
