Novi papa izabrao je ime Lav XIV.
Za razliku od prethodnika Franje, čije ime podrazumeva skromnost, ime Lav (latinski: Leo, što znači „lav“) ima dugu tradiciju u papstvu, simbolizujući snagu, hrabrost i kraljevski autoritet — osobine povezane s lavom u hrišćanskoj i svetovnoj simbolici.
Lav je takođe povezan s Jevanđelistom sv. Markom, čiji je simbol lav, kao i s Isusom Hristom kao „Lavom iz plemena Judinog“ (Otkrivenje 5:5).
Ime Leo potiče iz latinskog jezika, a koristilo se u starom Rimu pre hrišćanstva. U hrišćanskom kontekstu, postalo je popularno zbog svoje simbolike i povezanosti s duhovnim autoritetom.
Ime Lav bilo je uobičajeno u Evropi tokom srednjeg veka i renesanse, a u 19. veku ostalo je simbol autoriteta.
PRVI LAV POZNAT PO SUSRETU SA ATILOM HUNOM
Pre Lava XIV, bilo je 13 papa s imenom Lav, počevši od Lava I Velikog (440–461), koji je poznat po svom teološkom doprinosu (npr. Tomus ad Flavianum) i susretu s Atilom Hunom da spasi Rim od pljačke.
. Imteresantno je da je samo još jedan papa, osim Lava, imao zvaničan naziv „Veliki“. Reč je o papi Grguru I Velikom (papa od 590. do 604.) koji je tu titulu dobio zbog reformi, misionarskog rada i uticaja na liturgiju.
U tom simboličkom ključu, ime Lav nosi posebno značenje u vremenima izazova i previranja – ako je papa Franja poznat kao onaj koji gradi mostove, papa Lav bi mogao biti viđen kao onaj koji ih čuva i brani.
Ime Lav je nakon papinstva Velikog ostalo popularno zbog svoje simbolike i istorijskog značaja.
Za prethodnika sadašnjeg pape – Lava XIII, ime je moglo da signalizira kontinuitet s velikim papinskim nasleđem.
Papa Lav XIII. bio je ključna figura u modernizaciji katoličkog nauka i prilagođavanju Crkve izazovima 19. veka, posebno kroz Rerum Novarum i promicanje tomizma.
Po čemu je Papa Lav XIII bio važan?
Enciklika Rerum Novarum (1891): Ovo je njegov najpoznatiji doprinos, često nazivan „Magna karta“ katoličkog društvenog nauka. U enciklici se bavi pitanjima radničkih prava, kapitalizma i socijalizma, zalažući se za pravednu platu, pravo na sindikalno organizovanje i ravnotežu između kapitala i rada. Ova enciklika postavila je temelje modernog katoličkog društvenog nauka.
Intelektualni doprinos: Lav XIII. podsticao je obnovu tomizma (filozofije svetog Tome Akvinskog) kroz encikliku Aeterni Patris (1879), čime je revitalizovao katoličku filozofiju i teologiju. Osnovao je i Papinski institut za tomističke studije.
Diplomatija i odnosi s državama: Lav XIII. nastojao je da poboljša odnose između Crkve i modernih država. Iako je Italija oduzela Papinsku državu (1870), on je tražio pomirenje s italijanskom vladom i drugim svetovnim vlastima, poput Francuske i Nemačke, gde je ublažio napetosti izazvane Bizmarkovim Kulturkampfom.
Otvorenost prema nauci i kulturi: Podržavao je naučna istraživanja i otvorio Vatikanske arhive za istraživače. Takođe je podsticao katolički dijalog s modernim svetom, uključujući pitanja demokratije i slobode.
Duhovni uticaj: Bio je poznat po svojoj pobožnosti, posebno po promicanju krunice i pobožnosti prema Srcu Isusovom. Njemu se pripisuje i molitva svetom Mihailu Arhanđelu, koja se prvobitno molila nakon mise.
USPOSTAVIO NADBISKUIJU U SARAJEVU
Bulom Ex hac augusta (1881), papa Lav XIII uspostavio je u Bosni redovnu crkvenu hijerarhiju osnivajući Vrhbosansku nadbiskupiju i metropoliju sa sedištem u Sarajevu i sa sufraganskim biskupijama u Mostaru i Banjoj Luci.
Istom bulom osnovao je i metropolijsko Bogoslovno semenište u kojem su trebalo da se obrazuju dijecezanski sveštenici. Mnogo je radio na ekumenizmu, pa se obratio odvojenoj braći protestantima i pravoslavcima, pozivajući ih na povratak Rimokatoličkoj crkvi.
Tokom celog pontifikata bio je u izuzetno dobrim odnosima sa đakovačkim biskupom Josipom Jurjem Štrosmajerom, kojeg je izuzetno cenio.
