Viktor Orban je formalno premijer Mađarske, ali vlada gotovo kao feudalni monarh. Kontroliše sve neuralgične sektore društva koji su u kmetovskom položaju: mediji, policija, službe, vojska, sudstvo, zdravstvo, univerzitet, škole, kulturne ustanove i delovi opozicije. U Mađarskoj nije moguće doneti nijednu odluku bez prethodnog konsultovanja i Orbanovog odobrenja, uključujući i brojne slučajeve kada to ne ulazi u opseg njegovih premijerskih nadležnosti.
Mađarski premijer gaji kult žrtve zapadne hegemonije koja je nemilosrdno kaznila Budimpeštu posle Prvog svetskog rata oduzimanjem dve trećine teritorije, tri petine stanovništva, izlaska na more, 60 posto poljoprivrednog zemljišta, 88 odsto šuma, 62 posto železničke mreže, 56 odsto fabričkih postrojenja, a tri i po miliona etničkih Mađara je ostalo da živi van granica matice. Orban citira te cifre kao pesmicu kada kudi pokvareni Zapad i proklinje Trijanonski sporazum. Ne libi se da upregne u svoj velikomađarski projekat ni Atilu, Biča Božijeg koji ima veze sa današnjim Mađarima koliko Konstantin Veliki sa Srbima, a da ne govorimo o Arpadu sa kojim bi da stoji rame uz rame u istorijskim čitankama.
CEO TEKST U NOVOM BROJU NEDELJNIKA KOJI JE NA KIOSCIMA OD ČETVRTKA 15. DECEMBRA, DIGITALNO IZDANJE DOSTUPNO NA NSTORE.RS
UZ NEDELJNIK SE DOBIJA NOVI BROJ MAGAZINA „ISTORIJA“
Tagovi
